Het succes van de menselijke rassen is een opmerkelijk fenomeen – waar oudere rassen zoals Elven en Dwergen over een lange periode zichzelf geciviliseerd hebben en daarna een periode van introspectie doorgingen waarin zij nauwelijks zijn veranderd, wordt de mens gedreven door een onstilbare honger naar ervaringen, kennis en goederen.
Zo verspreid zijn mensen in de wereld en onder de andere rassen, dat zij vaak, zoals ook nu, gebruikt worden als basis voor vergelijking. Maar daarbij wordt wel voorbijgegaan aan enkele unieke trekken van mensen; mensen zijn erg sterk van geest en herstellen goed van schade aan geest en psyche – hoewel mensen weerbarstig zijn in hun keuze voor duister of licht, als zijn eenmaal een pad hebben gekozen wijken zij hier zelden van af.
Daarnaast zijn mensen misschien niet zo langlevend als Elven en Dwergen, zij weten in een leven vaak meer ervaringen te persen dan twee van bovengenoemde samen. Hun drang naar de beter dingen in het leven (en, laten we eerlijk zijn, een liever-lui-dan-moe instelling) brengt ze vaak in problemen met de wet en de andere rassen, maar met hun relatieve charme komen ze er vaker mee weg dan verstandig is.
Om deze reden zijn mensen overal makkelijk over te halen om hun leven in de waagschaal te leggen voor avontuur en rijkdom, glorie en eer.
